A tinta que se empregaba en Roma era de dúas tonalidades, negra e vermella, os principais compoñentes da tinta negra eran carbón vexetal e goma arábiga, aínda que tamén usaban resina, bagazo de uva ou tinta de choco.

Para escribir textos importantes ou títulos usaban o ton vermello que se obtiña fundamentalmente do minio.

A tinta era un artigo caro que se podía obter en seco e unha vez moído mesturalo con auga.

Para a aplicación da tinta empregáronse principalmente cálamos. Estaban formados por dúas partes: cana e punta. Podían ser vexetais, metálicos, de madeira, de óso ou de marfil.